راستی چرا در دنیا به همه چیز مشغولیم غیر از یاد و راه خدا، چرا برای همه مسائل برنامه و روش هست به غیر از مسئله ارتباط با اولیا. در طی شبانهروز و یا هفته و ماه و سال و سالهای بسیار تمام اوقات خود را صرف مسائل مختلف میکنیم غیر از اینکه ثانیهای و یا دقیقهای و یا ساعتی بنشینیم و در خلوت دل خود را با خدای خود تنها بیابیم و با او صحبت کنیم و پیش او اعتراف کنیم که بنده او هستیم؛ و با آنکه هر لحظه عمر را او در دست دارد و ثانیه به ثانیه عمر را به ما و به کل هستی هدیه میکند، و مانند یک میزبان ما را به صورت میهمان پذیرایی میکند، از ضربان قلب و راحت نفس کشیدن و اعمال اعضا و جوارح تا عمل ذرات وجودتان و شریان حیات را به ما ارزانی داشته که «هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است وچون برمیآید مفرح ذات» و آنی ما را به خودمان وانگذاشته ـ تازه با این همه بیمعرفتی ما ـ چه بینهایت به ما لطف و محبت دارد. وای اگر روزی ما هم نگاهی به او کنیم آن وقت میفرماید یک عمل را ده برابر پاداش میدهد یعنی به تلافی این همه لطف که به ما در این دنیا داشته فقط به خاطر اینکه عصیان نکردهایم و اگر کردهایم توبه نمودهایم، باز بهتر از این دنیا و به بهشت وعده پاداش میدهد و همجواری خوبان و نیکان و بهترین خوبان ائمه اطهار(ع) که درود خدا بر ایشان باد. وقتی که گاهی به خودم فکر میکنم که در عرض سی و پنج سال گذشته حتی یکبار نتوانستهام با این اولیای خودمان خلوت کنم و سخنی از روی صدق بگویم، میبینم که حقیقت و هستی و حیات را درک نکردهام. زمانی که فکر میکنم ابدیتی که خداوند در بعد از قیامت مطرح میکند چگونه با دو روز دنیا معاوضه کردهام، به عقل خودم شک میکنم. آخر حیات ابدی کجا و دو روزه دنیا کجا؟ عزت نزد مولا و صاحب اصلی کجا و اسم و رسم این دنیا کجا؟ او که به یک عبادت ـ هر چند کوچک ـ از ما خرسند میشود،ما کی وقت داریم چنین عبادتی را بجا آوریم./
شهید منصور بامداد
شغل:روحانی-مهندس
تحصیلات:لیسانس
متولد:لار
تاریخ تولد:1330
محل شهادت: سوسنگرد
تاریخ شهادت:1360/2/31
برچسب : نویسنده : emahtabi-nazanin2 بازدید : 168